29 mei Rustdag
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos
30 Mei 2007 | Italië, Narni Scalo
Het was goed dat we nog een rustdag gepland hadden in Narni om Dokkie en Alan Palmer te ontmoeten. Fietsen was namelijk onmogelijk i.v.m. de regen. Het bleef dehele dag regenen tot 's avonds halfzes. Ook in Rome regende het veelzij het tot 's middags 2 uur.
's Morgens hebben Pieter en ik toch nog even wat noodzakelijke dingen kunnen regelen zoals het ophalen zijn fiets. Hij had namelijk weer een slag in zijn achterwiel door een kapotte spaak. De fietsenmaker was niet duur en de spaak was goed vervangen, maar zijn wiel had nu weliswaar geen slag meer maar had wel enigszins de vorm van een ei i.p.v rond.
Verder uiteraard even internetten,geld pinnen, en koffie drinken. In de lounge van het hotel hebben we zitten klaverjassen in afwachting van Dokkie, met wie we om 12 uur hadden afgesproken.
Dokkie volgt samen met ons de Italiaanse les op de volksuniversiteit in Geldrop en zou eind mei in de buurt van Terni op vakantie zijn.
Na een kop koffie in het hotel reden we met hun auto naar Narni zelf om gezellig te gaan lunchen. In Narni Scalo hadden we niets bijzonders kunnen ontdekken. ' Scalo' betekent denk ik laag,want Narni ligt bovenop een berg geplakt, terwijl Scalo in de vlakte ligt en meer industrieterreinen e.d. heeft.
Wij dus naar het Bergstadje. Leuke pleintjes en straatjes,maar geen pizzeria of iets dergelijks of ja toch...
Het leek op een pizzeria en de Indisch ogende Italiaan verkocht stukken pizza en een soort aardappel/groente kroketten. Bij gebrek aan beter zijn we daar toch maar gaan zitten en hebben gezellig gekletst.
De bestelling werd uitgeserveerd : pizza stukken op twee grote dienbladen, wijn en water in plastic drinkbekertjes. Toen we daarna ook nog koffie en thee bestelden kwam het helemaal. Toen ik cafe americano bestelde liet hij mij de koffie zien die hij gebruikte. Hij zei dat hij alleen Italiaanse koffie had en geen Amerikaanse. En ook voor het serveren van de thee voor Alan; espresso voor Dokkie; capucino voor Pieter, de cafe americano werden aangepaste plastic bekertjes gebruikt.
Dokkie vertelde dat ze in Lorach vlakbij Bazel op aanraden van Ria Hendriks een hotel hadden genomen en daar ontzettend gestvrij waren ontvangen door een Italiaanse eigenaresse. Het practiseren van de Italiaanse lessen kon dus al in Duitsland beginnen.
Als het morgen niet regent gaat het verder op weg naar Rome en zijn we hoogstwaarschijnlijk donderdagmiddag op het St.Pietersplein.
Jos
's Morgens hebben Pieter en ik toch nog even wat noodzakelijke dingen kunnen regelen zoals het ophalen zijn fiets. Hij had namelijk weer een slag in zijn achterwiel door een kapotte spaak. De fietsenmaker was niet duur en de spaak was goed vervangen, maar zijn wiel had nu weliswaar geen slag meer maar had wel enigszins de vorm van een ei i.p.v rond.
Verder uiteraard even internetten,geld pinnen, en koffie drinken. In de lounge van het hotel hebben we zitten klaverjassen in afwachting van Dokkie, met wie we om 12 uur hadden afgesproken.
Dokkie volgt samen met ons de Italiaanse les op de volksuniversiteit in Geldrop en zou eind mei in de buurt van Terni op vakantie zijn.
Na een kop koffie in het hotel reden we met hun auto naar Narni zelf om gezellig te gaan lunchen. In Narni Scalo hadden we niets bijzonders kunnen ontdekken. ' Scalo' betekent denk ik laag,want Narni ligt bovenop een berg geplakt, terwijl Scalo in de vlakte ligt en meer industrieterreinen e.d. heeft.
Wij dus naar het Bergstadje. Leuke pleintjes en straatjes,maar geen pizzeria of iets dergelijks of ja toch...
Het leek op een pizzeria en de Indisch ogende Italiaan verkocht stukken pizza en een soort aardappel/groente kroketten. Bij gebrek aan beter zijn we daar toch maar gaan zitten en hebben gezellig gekletst.
De bestelling werd uitgeserveerd : pizza stukken op twee grote dienbladen, wijn en water in plastic drinkbekertjes. Toen we daarna ook nog koffie en thee bestelden kwam het helemaal. Toen ik cafe americano bestelde liet hij mij de koffie zien die hij gebruikte. Hij zei dat hij alleen Italiaanse koffie had en geen Amerikaanse. En ook voor het serveren van de thee voor Alan; espresso voor Dokkie; capucino voor Pieter, de cafe americano werden aangepaste plastic bekertjes gebruikt.
Dokkie vertelde dat ze in Lorach vlakbij Bazel op aanraden van Ria Hendriks een hotel hadden genomen en daar ontzettend gestvrij waren ontvangen door een Italiaanse eigenaresse. Het practiseren van de Italiaanse lessen kon dus al in Duitsland beginnen.
Als het morgen niet regent gaat het verder op weg naar Rome en zijn we hoogstwaarschijnlijk donderdagmiddag op het St.Pietersplein.
Jos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
