27 mei Rustdag in S.Maria degli Angeli

We hebben weliswaar geen onderdak gevonden bij zusters, maar wel in Hotel Donnini (meisjes?): een verlopen hotel, dat gerund wordt door een stokoude vrouw met dochter. De dochter hebben we echter nog niet te zien gekregen. Vanmiddag heb ik van de moeder begrepen, dat dat het beste zou kunnen gebeuren door vanavond rond 8 uur opnieuw buiten aan te bellen.

Ik wilde vanmiddag namelijk gaan afrekenen en tevens de paspoorten terugkrijgen, zodat we morgen al vroeg aan de zware etappe naar Narni zouden kunnen beginnen. Het was immers niet zeker, dat we de oude vrouw uit bed gebeld konden krijgen. Bij onze aankomst hadden we ook de hulp van een Italiaan nodig om toegang tot het hotel te krijgen, vandaar.. Volgens de oude vrouw konden we het afrekenen het beste met haar dochter afhandelen en die zou er rond 8 uur dus zijn.

Vandaag hebben we ook besteed aan het wassen van kleren. Ophangen daarvan in kamer, badkamer e.d. was echter onmogelijk. Gelukkig kon er achter het hotel een waslijntje gespannen worden, waar ook de fietsen onder een afdak geplaatst konden worden. Het is daar overigens een ongelooflijke rotzooi.

Vervolgens zijn we heerlijk ontspannen fietsend (zonder bagage) naar Assisi gegaan. Hadden we in S.Maria degli Angeli al veel mannen en vrouwen in pijen gezien, in Assisi merk je wel dat Franciscus hier geweest moet zijn. Er lopen heel veel navolgingen van hem rond.

Uitgerekend tegen half elf wilden we de kerk bezoeken, die boven het graf van de heilige gebouwd is. Maar toen begon de Hoogmis van Pinksteren. Een stoet van wel 200 Franciskaner monniken naderde de kerk. Voorop liepen enkele acolieten, gevolgd door broeders en novicen, en daarachter in rode kazuifels de geestelijken. We hebben geprobeerd de mis in het Italiaans te volgen.

Gelukkig hebben ze hier behalve devotie ook heerlijke bars, waar het op een rustdag heerlijk toeven is met koffie en dolci. Dat betekent dat we zowel geestelijk als lichamelijk gesterkt aan de laatste etappes kunnen beginnen.

Jos