15 mei , van Ora naar Ala.
Door: Pieter
Blijf op de hoogte en volg Jos
17 Mei 2007 | Italië, Ala
Dat wij dieper in Italie komen, is te merken aan ons ontbijt. Sinds we Oostenrijk hebben verlaten, missen we ons zachtgekookt eitje.Toen ik vanmorgen naar de ontbijtzaal liep, overwoog ik de pensionhoudster een hint te geven door bij het binnengaan enige keren: "Tok, tok,tok" te zeggen. Maar ik bedacht me zeer snel. Stel je voor, dat er uit de keuken als antwoord " kukeleku, kukeleku"
zou komen, dan had ik voor de koffie al een probleem.
Vandaag hebben 94 km afgelegd over uitstekende fietspaden door mooie gebieden. In Ala vonden wij onderdak bij een slager annex kruidenier annex groenteboer. Een goedkope kamer, maar wel onder het dak.
Er bleek ook een slag in mijn achterwiel te zitten, maar er was een fietsenmaker in het dorp. Wij er op af. We werden te woord gestaan door een breedglimlachende man. De glimlach bleef, ook op het moment, dat er en spaak en een spaak- nippel vervangen moest worden en bleek dat hij die niet had. Maar wij hadden reserveonderdelen en dus kon met een glimlach de reparatie worden voortgezet. Toen de fiets klaar was en het op betalen aankwam,werden we met dezelfde big smile vakkundig een oor aangenaaid.
Terug bij de slager kwam de volgende verrassing: er was wel een bad, maar zonder afsluitstop. Tenminste, dat dacht ik, want er was iets wat ongeveer paste en dat heb ik maar gebruikt, hopende dat de waterdruk de stop recht zou houden. En dat lukte; voor het eerst op reis nam ik een heerlijk bad.
De volgende verrassing was de hulp bij het zoeken van een restaurant. Dinsdag was " Ruhetag", maar onze slager bood aan ons met de auto weg te brengen.
Nu zijn er in Duitsland 2 GrandPrix-coureurs, de gebroeders Schumacher, maar in Italie zijn er vele Schumachers en wij bleken bij Papa Schumacher in de auto te zitten. Met grote snelheid scheurde hij door de nauwe, heuvelachtige straatjes, maar uiteindeljk kwamen wij in een goed restaurant, waar overigens weinig te doen was.
We zijn teruggelopen naar ons "hotel" en ik heb die nacht maar twee keer mijn hoofd gestoten aan de zolderbalken.
Pieter.
zou komen, dan had ik voor de koffie al een probleem.
Vandaag hebben 94 km afgelegd over uitstekende fietspaden door mooie gebieden. In Ala vonden wij onderdak bij een slager annex kruidenier annex groenteboer. Een goedkope kamer, maar wel onder het dak.
Er bleek ook een slag in mijn achterwiel te zitten, maar er was een fietsenmaker in het dorp. Wij er op af. We werden te woord gestaan door een breedglimlachende man. De glimlach bleef, ook op het moment, dat er en spaak en een spaak- nippel vervangen moest worden en bleek dat hij die niet had. Maar wij hadden reserveonderdelen en dus kon met een glimlach de reparatie worden voortgezet. Toen de fiets klaar was en het op betalen aankwam,werden we met dezelfde big smile vakkundig een oor aangenaaid.
Terug bij de slager kwam de volgende verrassing: er was wel een bad, maar zonder afsluitstop. Tenminste, dat dacht ik, want er was iets wat ongeveer paste en dat heb ik maar gebruikt, hopende dat de waterdruk de stop recht zou houden. En dat lukte; voor het eerst op reis nam ik een heerlijk bad.
De volgende verrassing was de hulp bij het zoeken van een restaurant. Dinsdag was " Ruhetag", maar onze slager bood aan ons met de auto weg te brengen.
Nu zijn er in Duitsland 2 GrandPrix-coureurs, de gebroeders Schumacher, maar in Italie zijn er vele Schumachers en wij bleken bij Papa Schumacher in de auto te zitten. Met grote snelheid scheurde hij door de nauwe, heuvelachtige straatjes, maar uiteindeljk kwamen wij in een goed restaurant, waar overigens weinig te doen was.
We zijn teruggelopen naar ons "hotel" en ik heb die nacht maar twee keer mijn hoofd gestoten aan de zolderbalken.
Pieter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
